ένας χώρος διαλόγου και συνεργασίας με τους μαθητές μου στο διάστημα 2013-2020. Στο ιστολόγιο διαγράφηκε το σύνολο των σχολίων μου στα κείμενα των μαθητών για παιδαγωγικούς λόγους και διατηρήθηκαν ελάχιστα κείμενά τους (ως ανάμνηση). Το παρόν ιστολόγιο θα συνεχίσει να υφίσταται -δημόσια πλέον- και να εμπλουτίζεται κατά καιρούς ως συνδρομή στους νεότερους μαθητές μου και συναδέλφους. Γιώργος Αποστολίδης
Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020
Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020
Αθανασία
Στίχοι:Ν. Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά.
Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές,
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τους χάρισες ποτές.
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,
μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς,
Ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά.
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές,
κι απ’ του κήπου σου τη βρύση δεν τους δρόσισες ποτές.
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,
μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς,
Ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
Απαντήστε σε έγγραφο κειμένου Drive, κοινόχρηστο με εμένα (gar.apost@gmail.com).
Νίκος Καββαδίας, Mal du départ
Νίκος Καββαδίας, Mal du
départ[1]
Στην αδερφή
μου Ζένια
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
θ’ αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ・
κι η μάνα μου, χαρούμενη, θα λέει σ’ όποιον ρωτά:
« Ήταν μια λόξα
νεανική, μα τώρα έχει περάσει…»
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός[6],
θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίστη θα χτυπήσει.
Κι εγώ, που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα ’χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
[Καββαδίας 1900: 41-42]
Στο ερμηνευτικό σας σχόλιο (200 λέξεων περίπου) να
συσχετίσετε τον τίτλο με το περιεχόμενο του ποιήματος και να γράψετε για τη
συναισθηματική κατάσταση του ποιητικού υποκειμένου.
Μουσική: Γιάννης Σπανός
[2] Μανδράς
(ή Τσενάι) = μεγάλη πόλη της Ινδίας
[3] Σιγκαπούρη = νησιωτική χώρα, νότια της Μαλαισίας
[4] Αλγέρι = πρωτεύουσα της Αλγερίας (= ανάμεσα στο Μαρόκο και την Τυνησία)
[5] Σφαξ = η
2η μεγαλύτερη πόλη/λιμάνι της Τυνησίας
[6] στυγνός
= αυτός που δεν νιώθει ή δεν έχει ευσπλαχνία, λύπηση, συμπόνια. Ο άκαρδος.
Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020
O εφιάλτης της Περσεφόνης
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Ποιο είναι το βασικό θέμα του τραγουδιού; Αναπτύξτε το σε μια παράγραφο 60-70 λέξεων
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
α) Για άγνωστες λέξεις, μπορείτε να αξιοποιήσετε τα λεξικά στις Χρήσιμες συνδέσεις του ιστολογίου ή το διαδίκτυο.
β) Απαντήστε σε έγγραφο κειμένου Drive, κοινόχρηστο με εμένα (gar.apost@gmail.com).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)