Ανδρέας Εμπειρίκος, 3 αποσπάσματα

Ανδρέας Εμπειρίκος

[Τρία αποσπάσματα]

Ας διαβαστούν ως αυτοτελή ποιήματα. Ανήκουν στη συλλογή «Ενδοχώρα» (1945). Τα δύο πρώτα στην ενότητα «Ο Πλόκαμος της Αλταμίρας» και το τρίτο στην ενότητα «Πουλιά του Προύθου».

1

Λίγα κοσμήματα στη χλόη. Λίγα διαμάντια στο σκοτάδι.
Μα η πεταλούδα που νύκτωρ[1] εγεννήθη μας αναγγέλλει την
αυγή, σφαδάζουσα στο ράμφος της πρωίας.

2

Η ποίησις είναι ανάπτυξι[2] στίλβοντος[3] ποδηλάτου. Μέσα της

όλοι μεγαλώνουμε. Οι δρόμοι είναι λευκοί. Τ’ άνθη μιλούν.
Από τα πέταλά τους αναδύονται συχνά μικρούτσικες παιδίσκες.
Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.

3

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.

Ερωτήσεις-Εργασίες

1. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το βασικό θέμα και η θέση του ποιητή σε κάθε απόσπασμα;
2. Αφού μελετήσετε τα βασικά γνωτίσματα του Υπερρεαλισμού, αναφερθείετ σ' αυτά που αναγνωρίζετε στα 3 αποσπάσματα.
3. Κρίνετε ότι είναι θετική και αισιόδοξη η ματιά του ποιητή στα 3 αποσπάσματα; Πού το στηρίζετε;
4. Αναζητήστε στο διαδικτυο ένα υπερρεαλιστικό έργο τέχνης, και μετά προσπαθήστε να γράψετε το αντίστοιχο υπερρεαλιστικό ποίημα.

---

[1] κατά την διάρκεια της νύχτας

[2] Ο Γάλλος ποιητής Πολ Βαλερί (1871-1945) διατύπωσε ότι «η ποίηση είναι ανάπτυξη ενός επιφωνήματος», δηλαδή έχει την αφετηρία της στο συναίσθημα. Η σύγκριση με το ποίημα του Εμπειρίκου μάς δείχνει την νέα αντίληψη: α) η ποίηση ξεκινάει από την εικόνα, από τη μαγεία των πραγμάτων, β) έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει διαρκώς τον κόσμο σύμφωνα με την φαντασία και τις επιθυμίες του ποιητή.

[3] στίλβω = απαστράπτω