Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Η δική μου αλήθεια, μπορεί να είναι ψέμα για σένα



‘’Φαγητό, αναπαραγωγή, επιβίωση’’ ήταν τα κύρια μελήματα όλων των πλασμάτων ανέκαθεν. Μέχρι που κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο άνθρωπος και άρχισε να αναρωτιέται ‘’ποιος είναι ο σκοπός των πάντων, τέλος πάντων;’’. Και μαζί με τον άνθρωπο και τα ερωτήματά του, εμφανίστηκε και η διαφωνία, ο θεμέλιος λίθος της προόδου.
   Ο άνθρωπος ως πλάσμα περίεργο και λίγο ‘’σπαστικό’’ εδώ που τα λέμε, προσπάθησε να δώσει εξηγήσεις για τον κόσμο του. Στις αρχές της ύπαρξής του, χωρίς να έχει τα κατάλληλα μέσα ή τις γνώσεις, έδωσε την εξήγηση ‘’θεός’’ σε όλα. Είτε στα ερωτήματα της ζωής και του θανάτου, είτε στα φυσικά φαινόμενα. Αυτό ήταν αποδεκτό από όλους, αφού κανείς δεν είχε καμία καλύτερη ιδέα.

Με τον χρόνο που πέρασε όμως ήρθε και η πρόοδος. Ερευνητές απέδειξαν πως ο κεραυνός για παράδειγμα δεν είναι ένα εργαλείο του Δία, αλλά είναι ένας τεράστιος ηλεκτρικός σπινθήρας που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο διαφορετικά νέφη ή μεταξύ δύο διαφορετικών τμημάτων του ίδιου του νέφους ή ανάμεσα σε ένα νέφος και στο έδαφος.
  Και αυτό έγινε μια καθολική αλήθεια. Πλέον όποιος πίστευε ότι ο κεραυνός είναι τόσο θεϊκός όσο οποιοδήποτε καιρικό φαινόμενο, όπως π.χ. ένα δροσερό ανοιξιάτικο αεράκι είχε δίκιο, δεν ήταν βλάσφημος.
   Αυτό φυσικά δεν ήταν τόσο απλό όσο φαίνεται. Για να αποδεχτεί κάποιος την αλήθεια για τον κόσμο του δεν αρκεί να του δοθούν στοιχεία. Πρέπει να γίνει κοινά αποδεκτό από ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού για να το ασπαστεί. Είναι ζώο αγέλης ο άνθρωπος και κανένα σούπερ κινητό δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό.
  Ο Γαλιλαίος καταδικάστηκε το 1633 από την εκκλησία γιατί υποστήριξε πως ο πλανήτης μας είναι σφαιρικός και γυρίζει γύρο από τον ήλιο. Αυτό ήταν ένα ψέμα για την εκκλησία αφού η αλήθεια τους ήταν πως ο άνθρωπος ήταν το κέντρο αυτό του σύμπαντος. Σε εκείνη την περίπτωση ο ψεύτης ήταν αυτός που είχε δίκιο. Μετά από χρόνια φυσικά το Βατικανό αναγνώρισε το σφάλμα του, στην δεκαετία του 1990. Πάντα ήταν μπροστάρης η εκκλησία στην πρόοδο.
   Παρά την τεχνολογική πρόοδο του ανθρώπου και την βελτίωση του τρόπου ζωής του, ο κόσμος δεν έχει αλλάξει και πολύ από τότε. Οι μεγάλες αλήθειες θα είναι ψέματα μέχρι να επιβληθούν από μόνες τους. Οι καθολικές αλήθειες, παρά το ‘’μέγεθός’’ τους χρειάζονται χρόνο για να ‘’κάτσουν’’.
   Βέβαια το ‘’δίλημμα’’ του τίτλου δεν αναφέρεται μόνο στα μεγάλα ερωτήματα του ανθρώπου, αλλά και σε πιο πεζά πράγματα. Η αλήθεια πολλές φορές εξαρτάται και από την οπτική γωνία του καθενός. Σε μια διαφωνία μπορούν να έχουν και οι δυο απόψεις δίκιο.
 Ή και άδικο. Η αλήθεια δεν είναι ούτε κάτι απλό, ούτε κάτι εύκολο. Πολλές φορές δεν είναι καν ευχάριστη, πάντα όμως είναι απαραίτητη. Απαραίτητες είναι όλες οι αλήθειες, τόσο η δική μου όσο και η δική σου.

1 σχόλιο:

Γιώργος Αποστολίδης είπε...

Χρήστο, το κείμενό σου ήταν εξαιρετικό και μας πρόσφερε έναν πολύ γόνιμο συλλογισμό επί του θέματος, αλλά και ένα είδος ψυχαγωγίας χάρη στο ιδιαίτερο ύφος σου (βλ. ειρωνεία ή σαρκασμό). Σε ευχαριστούμε.